Osieczna - kościół i klasztor franciszkanów reformatów

Opis

Franciszkanów do Osiecznej sprowadził Adam Olbracht Przyjemski w 1622 roku, aby w dobie szerzącej się reformacji umocnić w Wielkopolsce katolicyzm. Przyjemski osadził zakon przy kapliczce św. Walentego, położonej za miastem. W 1630 roku powstał tam nieduży, drewniany klasztor. Klasztor murowany wzniesiono dopiero w latach 1680 - 1682.

Kościół zakonny p.w. św. Walentego zbudowano w latach 1729 - 1733. Inicjatorem tego przedsięwzięcia był Józef Mycielski. Świątynię wzniesiono według projektu włoskiego architekta - Pompeo Ferrariego, w stylu późnobarokowym. Jego jadnonawowy korpus przykryto dwuspadowym dachem, na którym umieszczono wieżyczkę na sygnaturkę. Fasadę kościoła zdobił wysoki, barokowy szczyt oraz balkon nad portalem.

Kościół św. Walentego w Osiecznej jest klasycznym przykładem architektury reformackiej, która urzeka swą prostotą i pięknem.

Korpus kościoła ma sklepienie kolebkowe z lunetami, natomiast w prezbiterium znajduje się sklepienie kopulaste. Do dziś na sklepieniach przetrwały niewielkich rozmiarów, figuralne polichromie z połowy XVIII wieku. Za ołtarzem głównym znajduje się zakrystia, a nad nią na piętrze, chór zakonny.

Wyposażenie świątyni zachwyca swoją jednorodnością. Rokokowe wnętrza wykonane są w latach 1784 - 1787 przez artystę z Rawicza - Antoniego Schultza.
Wyposażenie kościoła w całości wykonane jest z drewna dębowego. Ekspresyjny krucyfiks w ołtarzu głównym również jest dziełem Antoniego Schultza. Wszystkie ołtarze, prospekt chóru muzycznego, barierka przy prezbiterium, ławki, konfesjonały i wszystkie elementy wyposażenia wykonane są z drewna o tym samym odcieniu. Figury w ołtarzu głównym oraz aniołki także wyrzeźbiono w drewnie.

W lewym ołtarzu bocznym, za zasuwą, znajduje się słynący łaskami, cudowny obraz Matki Boskiej Bolesnej (Osieckiej) z Dzieciątkiem, z I połowy XVIII wieku. Obraz ten w 1976 roku ukoronowano koronami papieskimi.
W prawym ołtarzu bocznym umieszczono wczesnobarokowy obraz św. Walentego, namalowany przez Franciszka Smuglewicza. W ołtarzach bocznych znajdują się cztery obrazy tego artysty, pochodzące z tego samego okresu.

Od północy do kościoła przylega piętrowy budynek klasztorny, tworząc prostokątny wirydarz z krużgankiem. W furcie prowadzącej do klasztoru znajdują się freski, nawiązujące do biografii patrona zakonu.

Barokowy klasztor zbudowany w latach 1680 - 1682 i przebudowany w latach 1730 - 1733, franciszkanie dwukrotnie zmuszeni byli opuścić. Pierwszy raz w 1834 roku po kasacie zakonu, przeprowadzonej przez władze pruskie. Franciszkanie powrócili do niego w 1861 roku, ale nie jako zakon, lecz aby objąć kierownictwo domu księży emerytów.

Zakon do Osiecznej powrócił w 1927 roku, lecz nie na długo. Po raz drugi franciszkanie zostali wyrzuceni w 1941 roku przez hitlerowców. W czasie okupacji kościół został zamknięty, a klasztor zamieniony na więzienie dla sióstr elżbietanek i osób świeckich.

Po wojnie franciszkanie powrócili do Osiecznej, a w klasztorze umieszczono nowicjat, który znajduje się tam do chwili obecnej.

W 1984 roku w świątyni wybuchł pożar, który strawił część ołtarza. Po pożarze przeprowadzono gruntowny remont kościoła. Na szczęście, udało się zrekonstruować zniszczone elementy wystroju świątyni.