Sianki - nieistniejąca wieś

Opis

SIANKI - nieistniejąca już na terenie Polski miejscowość położona u źródeł Sanu. Jej nazwa pochodzi od rzeki San (ukr. Sian). Wieś lokowana na prawie wołoskim w 1560 roku przez ród Kmitów. Właścicielami byli kolejno: Kmitowie, od 1580 roku rodzina Tarłów, a od 1663 roku Sianki były własnością wspólną Zatwarnickich, Czarnieckich i Grochowskich. Od początku XVIII wieku do 1939 roku Sianki należały do rodziny Stroińskich.

Wieś zamieszkana była przez Polaków, Rusinów, Żydów i Niemców.
Kiedy na początku XX wieku wybudowano linię kolejową ze Lwowa do Użgorodu i we wsi powstała stacja kolejowa - nastąpił szybki rozwój miejscowości. Sianki stały się największym ośrodkiem wypoczynkowym w tym rejonie. W latach 30-tych XX wieku w Siankach było 10 domów letniskowych, 6 pensjonatów, 3 schroniska, w tym luksusowe schronisko Przemyskiego Towarzystwa Narciarskiego oraz kwatery prywatne. Łącznie Sianki dysponowały bazą noclegową na około 2 tysiące miejsc. Było tu również kilka restauracji, bufet kolejowy, 7 sklepów spożywczych, piekarnia, biblioteka, korty tenisowe, boiska do siatkówki i koszykówki. Była tu również orkiestra sezonowa i organizowano dancingi. Zimą Sianki oferowały wspaniałe tereny narciarskie, skocznię narciarską oraz tor saneczkowy.-[PODZIEL]-Sianki  posiadały kościół i dwie drewniane cerkwie. We wsi był tartak oraz młyny.
Po 17 września 1939 roku przez wieś przebiegała granica między Niemcami a ZSRR. Na lewym brzegu Sanu, we dworze Stroińskich stacjonowało gestapo. Prawobrzeżne Sianki sowieci wysiedlili, natomiast po wkroczeniu Niemców w 1941 roku mieszkańcy powrócili do swych domostw.
Po zakończeniu II wojny światowej granica znów przecięła Sianki. Tym razem zostały podzielone między Polskę i radziecką Ukrainę.

W 1946 roku na podstawie porozumienia między PKWN i Sowietami oddziały NKWD otoczyły polską część Sianek i w ciągu kilku godzin wywieziono jej mieszkańców w głąb ZSRR. Sianki po polskiej stronie zostały wysiedlone a zabudowania prawie całkowicie spalone.To samo spotkało jeszcze kilka wsi nad Sanem.

Dziś po polskiej stronie Sanu w Siankach pozostały jedynie ruiny dworu Stroińskich oraz dawny cmentarz. Na cmentarzu jest tablica informacyjna o stojącej tu niegdyś cerkwi. Znajduje się tu również tzw. grób hrabiny, a tak naprawdę płyty nagrobne dawnych właścicieli tych terenów - Klary z Kalinowskich Stroińskiej (zm. w 1867 r.) i Franciszka Stroińskiego (zm. w 1893 r.) oraz kilkanaście grobów ziemnych.
Niewiele zostało ze sporej, dobrze prosperującej miejscowości wypoczynkowej.

Jedyna droga do polskich Sianek to piesza wędrówka ok. 10 km z wyludnionego Bukowca przez nieistniejąca wieś Beniową.
Po stronie ukraińskiej wieś jest zamieszkała, co można obejrzeć z punktu widokowego powyżej dawnego cmentarza.