Kukułcze Skały

Opis

Na zboczu pomiędzy Szrenicą i Łabskim Szczytem, niedaleko schroniska Pod Łabskim Szczytem stoi grupa granitowych, spękanych skałek, charakterystycznych dla krajobrazu Karkonoszy.

Grupę skał tworzą dwie baszty skalne z iglicą między nimi, o wysokości ok 7 metrów.
Iglica ta, zwana Wahadłem, stanowi klasyczny chybotek, który może wprawić w ruch jedna osoba. Aby tego dokonać, trzeba wspiąć się do połowy wysokości między iglicę a północną basztę. Ruch Wahadła jest bardzo wyraźny i efektowny, ponieważ można go wychylić o kilkanaście centymetrów, po czym iglica wraca na swoje miejsce.
Ruch Wahadła oraz kształt leżących na sobie skałek tworzących iglicę sprawia wrażenie, jakby cała wysoka iglica waliła się.

Powstanie i rozwój tego typu skał wiąże się ze strukturą i składem mineralnym granitu.

W okresie trzeciorzędu, kiedy wypiętrzały się i kształtowały Sudety, a grzbiety niszczały i obniżały się, odporniejsze na wietrzenie partie granitu pozostawały ponad grzbietem. Tworzyły się początkowo pagóry, z czasem słupy, zwaliska i bloki skalne.
Ostateczną postać nadała skałkom epoka lodowa, kiedy marznąca w szczelinach woda rozsadzała skały - było to wietrzenie mechaniczne. Krawędzie szczelin zaokrąglało wietrzenie chemiczne, nadając skałom obłe kształty.

Procesy niszczące skałki postępują nieustannie, powodując odpryski i kruszenie się powierzchni skalnej.

W Karkonoszach jest wiele granitowych grup skalnych, które przybrały bardzo ciekawe formy, a co za tym idzie - nadano im ciekawe nazwy.