Rokitno - sanktuarium Maryjne

Opis

Pierwszy, drewniany kościół w Rokitnie powstał z inicjatywy biskupa poznańskiego Jana Doliwy. W 1661 roku Rokitno stało się własnością cystersów z Bledzewa.
W bledzewskim kościele, w bocznym ołtarzu znajdował się słynący łaskami obraz Matki Bożej. Podobno opat z Bledzewa wyzdrowiał po modlitwach do Matki Boskiej Cierpliwie Słuchającej.

Przenosząc się z Bledzewa do Rokitna w 1671 roku, opat Jan Kazimierz Opaliński zabrał obraz ze sobą. Później obraz umieszczono w głównym ołtarzu kościoła. W Rokitnie cudowny obraz zasłynął szczególną czcią wiernych.

Cudowny obraz z początku XVI wieku jest namalowany na drewnie lipowym przez mistrzów szkoły niderlandzkiej. Być może stanowił on fragment większego dzieła. Matka Boska na obrazie ma odsłonięte ucho - stąd nazwa Matka Boska Cierpliwie Słuchająca.
Obraz początkowo znajdował się u rodziny Stawickich na Kujawach, potem był u Wacława Leszczyńskiego - kanclerza koronnego Królestwa Polskiego. Dzięki kolejnym darowiznom trafił do opactwa cystersów w Bledzewie, gdzie zasłynął cudami.
W 1670 roku biskup poznański Stefan Wierzbowski, po przeprowadzeniu badań przez specjalną komisję, uznał obraz za cudowny.

Obraz ten czasowo przebywał w kaplicy zamku królewskiego w Warszawie. Król Michał Korybut Wiśniowiecki zabrał obraz do Lublina, gdy jechał na rokowania z Turkami. Kiedy rokowania powiodły się, wówczas król ufundował obrazowi piękną, srebrną sukienkę z orłem białym i napisem Daj Panie pokój dniom naszym. Dzięki białemu orłowi na piersi Matki Boskiej, obraz Matki Boskiej Rokitniańskiej stał się symbolem polskości podczas zaborów.

Papież Paweł VI ogłosił Matkę Boską Rokitniańską Główną Patronką Diecezji Gorzowskiej, wyznaczając dzień 15 sierpnia jako Jej uroczystość liturgiczną.
W 1989 roku prymas Józef Glemp ukoronował obraz koroną papieską, poświęconą przez Jana Pawła II.

Na początku XVIII wieku cystersi rozpoczęli budowę murowanego kościoła, którego nie ukończono. W 1746 roku budowlę tę rozebrano i w tym miejscu zaczęto wznosić obecny kościół, według projektu królewskiego architekta - Karola Marcina Frantza. Budowę świątyni zakończono w 1756 roku, a konsekrowano ją w 1748.

Kościół w Rokitnie został wzniesiony na planie prostokąta. Jest to świątynia halowa, trójnawowa, z trójbocznie zamkniętym prezbiterium, umieszczonym od północnej strony. Po stronie zachodniej wybudowano zakrystię, a od wschodu kaplicę. Korpus kościoła nakryty jest dachem dwuspadowym, a prezbiterium, kaplica i zakrystia dachami trójspadowymi. Nad świątynią dominują dwie kwadratowe wieże, zwieńczone wysokimi, klasycystycznymi kopułami z wazonami. Wieże te flankują fasadę kościoła, która podzielona jest pilastrami. Ryzalit na fasadzie zwieńczony jest trójkątnym frontonem, ozdobionym rzeźbami alegorycznymi. Fasadę kościoła zdobią również posągi umieszczone we wnękach, po obu stronach ryzalitu. Nad wejściem do kościoła umieszczono niewielki balkonik z metalową balustradą.

Świątynia posiada sklepienia żaglaste, ozdobione XVIII wieczną polichromią, przedstawiającą sceny ze starego i nowego testamentu.

Ołtarz główny wykonany jest z drewna w 1760 roku, przez artystę Grünewalda z Legnicy. W ołtarzu umieszczono cudowny obraz Matki Boskiej Cierpliwie Słuchającej (Rokitniańskiej). W zwieńczeniu ołtarza znajduje się postać Boga Ojca w otoczeniu aniołów, poniżej gołębica symbolizująca Ducha Świętego. Po obu stronach ołtarza umieszczono rzeźby świętych: św. Józefa z Dzieciątkiem, św. Piotra Apostoła, św. Elżbiety, św. Anny, św. Wojciecha i św. Stanisława.
Wyposażenie kościoła w większości jest rokokowe. Stalle w prezbiterium, ambona, figury świętych, ołtarze boczne, prospekt chóru muzycznego w kolorze biało-złotym, przy bardzo kolorowych sklepieniach, dodaje świątyni świeżości i czystości.

Kościół Matki Boskiej Rokitniańskiej od 2002 roku podniesiony został do godności Bazyliki Mniejszej i jest najważniejszym sanktuarium maryjnym w Diecezji Zielonogórsko-Gorzowskiej.
Sanktuarium w Rokitnie jest celem licznych pielgrzymek z całego kraju. Kościół otoczony jest ogrodem, gdzie pielgrzymi mogą odpocząć. Na polach otaczających sanktuarium pojawia się coraz więcej kapliczek rozległej Drogi Krzyżowej.

Obok kościoła jest również muzeum, gdzie wśród wielu eksponatów znajdują się liczne pamiątki po Janie Pawle II, np. szata, w której odprawiał nabożeństwo na gorzowskich błoniach w 1997 roku.

Sanktuarium i muzeum można zwiedzać codziennie w godzinach 10.00 - 18.00.