Białowieski Park Narodowy

Opis

Początkiem parku narodowego była wyprawa profesora Władysława Szefera do Białowieży w 1919 roku w celu pozyskania informacji czy żubry nadal są w puszczy. Żubrów nie znaleziono, jednak w wyniku tej wyprawy było podjęcie starań o ochronie terenów leśnych puszczy. I tak 29 grudnia 1921 roku utworzono leśnictwo „Rezerwat” a w 1925 roku przekształcono je w nadleśnictwo. Dopiero w 1932 roku nadleśnictwo zostało przekształcone w „Park Narodowy w Białowieży”, cały objęty ochroną ścisłą. Obecną nazwę „Białowieski Park Narodowy” nadano w 1947 roku. Ówczesna powierzchnia parku wynosiła 4716 hektarów, którą zwiększono w 1996 roku do powierzchni 10 501 hektarów.

Białowieski Park Narodowy jest jednym z najcenniejszych w skali światowej gdyż jest częścią pierwotnego lasu Puszczy Białowieskiej i jest jedynym w Europie nizinnym lasem naturalnym.

Przez wieki puszcza była ostoją dzikiej przyrody. Tu zamieszkiwały żubry, największe ssaki Europy. Puszcza swą dziewiczość zawdzięcza temu iż były to tereny łowieckie królów i dlatego, że tereny te były bardzo słabo rozwinięte, co spowodowało brak wycinki lasów i ich urbanizacji. Serce puszczy, przylegające do granicy Białorusi, to część lasu który liczy sobie ponad pięćset lat. Tutaj właśnie stworzono Rezerwat Ścisły Białowieskiego Parku Narodowego.

Teren parku, rezerwatu jest prawie płaski. Gdy wejdziemy do puszczy przez Bramę Parkową otoczą nas gęsto porośnięte sosny, jesiony, dęby, graby, lipy i wiązy. Na terenie parku znajduje się 50 gatunków ssaków, około 200 gatunków ptaków i przeszło tysiąć gatunków owadów. Doliczono się tu prawie tysiąca gatunków roślin naczyniowych i tyle samo gatunków grzybów.

Na terenie Puszczy Białowieskiej wyznaczono kilkanaście szlaków turystycznych, są to głównie drogi leśne po puszczy i okolicach. Widoki zachęcają do wędrówek pieszych jak i rowerowych.

Jeśli kochasz ciszę, świeże powietrze i zapach lasu to Puszcza Białowieska jest miejscem dla Ciebie.