Giżycko 1 Opinie
Nadleśnictwo Giżycko zostało utworzone w 1945 roku i do 1947 roku nosiło nazwę Łuczany. W 1612 roku wraz z prawami miejskimi Giżycku nadano las. Teren ten nazywano „Dębowy las”, a w 1858 roku uchwałą rady miejskiej przyjęto nazwę Las Miejski. Wielkość tego terenu określano na cztery łany czyli około 67 hektarów. Las rozciągał się między Giżyckiem, drogą do Świder a Spytkowem i Sulimami.
U schyłku XIX wieku wraz z rozwojem ruchu turystycznego i możliwością udostępnienia lasu i jego okolic nastąpiły ważne zmiany w wyglądzie lasu miejskiego. W 1891 roku towarzystwo na rzecz upiększania miasta zbudowało promenadę spacerową do lasu miejskiego, zwaną później aleją lip. Zbudowano również dwudziestometrową wieżę widokową na wzgórzu Wilhelma (dzisiejsza nazwa Imionecka Góra). Tuż przed pierwszą wojną światową utworzono kilka ścieżek turystycznych. Wiosenne i letnie spacery tymi trasami najczęściej kończyły się przy strzelnicy, gdzie w pobliskiej restauracji całe rodziny mogły odpocząć. Słuchano orkiestry wojskowej czy chóru giżyckiego pod batutą dyrektora szkoły chłopięcej. Na terenie strzelnicy organizowano liczne konkursy między innymi o króla kurkowego.
Po pierwszej wojnie światowej postawiono naprzeciw strzelnicy, po drugiej stronie największego stawu, pomnik poświęcony poległym żołnierzom niemieckim z 82-go pułku Artylerii Polowej. Autorem tego pomnika był artysta z Pieniężna Georg Fung. Pomnik przedstawia postacie dwóch przykucniętych artylerzystów, które umieszczono na wysokim cokole.
Obecnie z alei lip wiodącej z miasta do lasu niewiele zostało, nie ma już restauracji i muzyki umilającej wypoczynek. Z inicjatywy nadleśnictwa powstała tu ścieżka dydaktyczna ukazująca piękno lasu i przybliżająca zagadnienia związane z pracą leśnika. Ścieżka została podzielona na dwie trasy: krótką i długą. Trasa krótka przeznaczona jest dla mniej wytrawnych wędrowców i dzieci, natomiast trasa dłuższa przeznaczona jest dla osób chcących dłużej obcować z przyrodą i przy okazji zgłębić swoją wiedzę o lesie.
Spacerując po lesie spotkamy różne drzewa: sosny, świerki, dęby, brzozy i olchy. Wiek i wielkość tych drzew jest zróżnicowana, spotkamy tu wiele pomników przyrody.
Niektóre z nich:
Wojciech - dąb szypułkowy, wiek 640 lat, wysokość 20 m, obwód 616 cm
Wyniosły: - dąb szypułkowy - wiek 440 lat, obwód 445 cm
Bolesław - modrzew europejski - wiel 135 lat, wysokość 35 m, obwód 305 cm