Kazimierz Dolny 0 Opinie
Kazimierski Park Krajobrazowy był pierwszym parkiem krajobrazowym na lubelszczyźnie i ósmym w całej Polsce. Został założony w 1979 roku aby ochronić unikalne walory przyrodnicze i krajobrazowe północno - zachodniej Wyżyny Lubelskiej.
Powierzchnia Kazimierskiego Parku Krajobrazowego wynosi ponad trzynaście i pół tysiąca hektarów a wraz z otuliną parkową ponad 28500 hektarów i rozciąga się na: Płaskowyżu Nałęczowskim, Równinie Bełżyckiej, Kotlinie Chodelskiej, Równinie Radomskiej i Małopolskim Przełomie Wisły.
Płaskowyż Nałęczowski ma bardzo zróżnicowaną rzeźbę terenu. Pokłady lessowe są tu rzeźbione przez wodę, tworząc ogromną ilość wąwozów. Przyczyną erozji był rozwój osadnictwa. Osadnicy zmniejszali obszary leśne. Teren ten z braku pokrywy roślinnej zaczął być wypłukiwany. Skutkiem tego po kilku tysiącach lat są malownicze jary, wąwozy i suche doliny. Procesy erozyjne postępują tu cały czas, co powoduje ciągłe zmiany ukształtowania terenu. Umożliwia to oglądanie wszystkich etapów rozwoju erozji gruntów lessowych na płaskowyżu. Pokłady lessów osiągają tu 30 metrów a niektóre wąwozy i jary są głębsze i odsłaniają wapienne podłoża. W niektórych regionach Płaskowyżu Nałęczowskiego, tak jak w okolicach Bochotnicy, zagęszczenie wąwozów przekracza 10 kilometrów wąwozów na 1 kilometr powierzchni gruntu. Jest to największe zagęszczenie wąwozów lessowych w Europie.
Równina Bełżycka jest mniej urozmaicona pod względem rzeźby terenu, co jest spowodowane brakiem pokładów lessowych. Dopiero na granicy Równiny Bełżyckiej z Kotliną Chodelską pokazują się lessy na stromych krawędziach, które zostały utworzone przez ruchy płyt tektonicznych. Skarpa ta, nieopodal wsi Dobre, osiąga 90 metrów wysokości i jest objęta ochroną. Ma status rezerwatu.
Kotlina Chodelska charakteryzuje się płaską i otwartą przestrzenią. Podłoże kotliny jest pokryte żyznymi osadami węglowymi naniesionymi przez rzekę Wisłę i Chodelkę. Podobnie płaską rzeźbę terenu ma Równina Radomska, która jest pokryta piaskami sandrowymi i gliną.
Małopolski Przełom Wisły przecina Kazimierski Park Krajobrazowy doliną rzeki. Wisła w tym regionie zachowała swój dziki charakter. Na tym terenie w rozszerzonym nurcie rzeki, na wyspie, powstał rezerwat chroniący miejsca lęgowe wielu gatunków ptaków.
W Kazimierskim Parku Krajobrazowym lasy pokrywają około 20 procent powierzchni. Drzewostany porastające park to przede wszystkim dąb szypułkowy i grab z domieszką lipy drobnolistnej. Lasy rosną przede wszystkim w wąwozach i na zboczach dolin. Nie tworzą one dużych skupisk leśnych, jedynie w okolicach Wojszyna można spotkać większe kompleksy leśne lasów mieszanych i borów. Znajdziemy tu również dąbrowę świetlistą, bór świeży, łęgi i w bardziej wilgotnych miejscach olsy. W poszyciu leśnym spotkamy gatunki górskie takie jak: paprotnik kolczysty, śnieżyczkę przebiśnieg czy paprotkę zwyczajną.
Wiele lat temu część terenu parku, zwana niegdyś Polesiem Wojszyńskim, był terenem podmokłym i były tu liczne zbiorniki wodne, po wielu latach teren ten uległ wysuszeniu. Ze zbiorników wodnych zachował się jeden gdzie spotkamy roślinność bagienną i torfowiskową na przykład rosiczka okrągłolistna.
Na terenie Kazimierskiego Parku Krajobrazowego gniazduje wiele ptaków wodnych i błotnych takich jak: brodźce piskliwe czy kaczki krzyżówki. Dolina Wisły jest też szlakiem wędrówek ptasich co umożliwia zaobserwowanie tu: czapli siwej, bąka, bielika czy rybołowa.
Ponadto na terenie parku występuje 17 gatunków nietoperzy, a w tym rzadko spotykane nocki Bechsteina i nocki Brandta. Z ssaków spotkać można tu lisy, sarny, dziki i łosie. Warto również zwrócić uwagę na owady stepowe, rzadko występujące motyle i chrząszcze.
Na terenie Kazimierskiego Parku Krajobrazowego znajduje się malownicze zabytkowe miasteczko Kazimierz Dolny, który cały jest uznany za zabytek. Niedaleko Kazimierza możemy obejrzeć ruiny zamku w Bochotnicy, cudowną figura Matki Bożej Kębelskiej w Wąwolnicy czy też ruiny zamku w Janowcu.