Skąd pochodzi nazwa miasta Toruń?

Opis

Dawno temu, na północnym, prawym brzegu Wisły powstało miasto, które prędko się rozwijało. Czasy były niespokojne, więc miasto otoczono wysokimi murami obronnymi i wzmocniono wieloma basztami. Żyło się tu dostatnio i bezpiecznie.
W południowym murze miejskim było również kilka pilnie strzeżonych bram, ponieważ właśnie tu płynęła Wisła, tu był port rzeczny i główna droga wodna, którą transportowano towary.

W południowo-zachodnim narożniku murów obronnych stała czworoboczna baszta, która była bardzo ciekawa świata. Zaprzyjaźniła się z przepływającą w pobliżu rzeką, od której dowiadywała się wielu ciekawych rzeczy.

Wisła wypływała przecież z Baraniej Góry, gdzie mogła podziwiać piękno Beskidu Śląskiego. Mogła tam płynąć spokojnie lub zeskakiwać po skałach, tworząc kaskady i wodospady.
Wisła płynęła również przez stołeczny Kraków, opływając Wzgórze Wawelskie. Niejednokrotnie widziała królów, rodziny królewskie, a nawet pozwalała dzieciom królewskim bawić się w puszczanie kaczek po powierzchni swej wody. Zawsze podziwiała bogate budowle krakowskie i gwarne życie miasta.
Kolejnym, pięknym miastem był Sandomierz, położony na kilku wzgórzach na lewym brzegu rzeki. Miasto otoczone murami obronnymi, każdego dnia przyjmowało rzesze kupców, przybywających tu z dalekich stron. Wisła podziwiała różnorodność strojów, języków i przywożonych towarów.
Dalej rzeka wpływała na płaskie tereny Mazowsza, rozlewając się szeroko i wsłuchując się w szum zbóż i odgłos spadających, dojrzałych owoców - czasami spadały wprost w nurty rzeki. Stolicą Mazowsza był wówczas Czersk, gdzie na wysokim wzgórzu wznosił się warowny zamek książąt mazowieckich. Zdarzało się, że czasami jakaś księżniczka, czy dwórka machała chusteczką w kierunku Wisły, jakby chciała się przywitać lub pożegnać.
Wisła przyjmowała coraz więcej dużych dopływów, stając się bardzo dużą rzeką, niosącą mnóstwo wody.
Płynąc dalej, Wisła z daleka słyszała dzwony kościelne, a podpływając bliżej - również chóralne śpiewy kanoników regularnych z Czerwińska, gdzie wznosi się romańska świątynia.
Kolejnym, pięknym miastem nad Wisłą był Płock. Tam również był zamek książąt mazowieckich, zbudowany na wysokiej skarpie prawego brzegu rzeki. Obok zamku wznosił się murowany kościół.
Płynąc dalej - Wisła dopływała do Włocławka, który już w XII wieku był stolicą biskupstwa kujawskiego. Była tu wówczas murowana katedra, pałac biskupi, a także najstarszy we Włocławku kościół św. Witalisa.

Bogata w swoje doświadczenia i obserwacje, Wisła dopływała do kolejnego miasta, gdzie nad wodą, przy murach miejskich stała ciekawska baszta, z którą Wisła zaprzyjaźniła się i której chciała wszystko opowiedzieć.
Początkowo baszta z wielkim zainteresowaniem słuchała swej przyjaciółki. Mijały lata. Z czasem baszcie robiło się smutno, że Wisła może tyle widzieć i tyle doświadczać, a ona prowadzi bardzo nudne życie, stojąc cały czas w jednym miejscu.

Poprosiła rzekę, aby przestała jej opowiadać. Wisła jednak zmuszała ją do słuchania. Podpływała coraz bliżej, a jej fale coraz mocniej podmywały ściany baszty. Baszta zaczęła się przechylać.
- Wisło, nie podpływaj tak blisko, przestań, bo runę! - zawołała baszta pełna rozpaczy.
- To ruń! - odpowiedziała Wisła i popłynęła dalej, a echo powtarzało jej słowa.

W tym czasie do miasta zmierzało dwóch wędrowców. Ujrzawszy z daleka mury miejskie z obronnymi basztami, a za nimi wysokie budynki ze strzelistymi dachami, jeden z nich zapytał:
- Ciekawe, cóż to za miasto?
- To ruń! - usłyszeli echo unoszące w dal słowa Wisły.

I taką właśnie nazwę - Toruń - nanieśli na swą mapę. Tak oto powstała nazwa pięknego, gotyckiego miasta, której do dziś nikt nie próbował zmienić.

A baszta?... Baszta pochyliła się jeszcze bardziej i dziś nazywana jest Krzywą Wieżą, ale nie runęła. Wisła też chyba spokojniej zachowuje się przy toruńskich murach, choć czasami opowiada im o ciekawych wydarzeniach, czy też o tym, co jej się w Polsce podoba.