Jezioro Solińskie

Opis

Jezioro, które powstało w wyniku spiętrzenia wód Sanu i Solinki ma 22 km kw. powierzchni i średnią głębokość 25 m, przy czym największa głębia osiąga 60 m w okolicy zapory i w Fiordzie Nelsona. Uroku zbiornikowi dodają okalające go wzniesienia porośnięte lasem bukowo-jadłowo-modrzewiowym. Stoki górskie Jawora, Stożka, Kiczery, Wysokiego Horbu, Tołstej czy Horbka, opadając stromo do jeziora, tworzą niezwykle malowniczy krajobraz.
Liczne rzeki i strumienie zasilające zbiornik Soliński tworzą urokliwe zatoki, głęboko wcinające się w brzegi jeziora. Wysokie półwyspy, oddzielające te zatoczki, nadają miejscu niepowtarzalny, romantyczny nastrój.

Bardzo rozwinięta linia brzegowa jeziora osiąga długość 160 km. Na zalewie znajdują się trzy wyspy: Wyspa Duża (Wyspa Energetyka), która ma promowe połączenie z lądem, Wyspa Mała, zwana Wyspą Zajęczą oraz Wyspa Skalista. Przy niskim stanie wody wynurza się czwarta wyspa, zwana Zjawą.

Główne ploso Jeziora Solińskiego znajduje się w jego północnej części i ograniczone jest na północy - zaporą, na zachodzie - wzniesieniami Horbka i Cyplem Polańczyka, wzdłuż którego znajduje się największa głębia jeziora zwana Fiordem Nelsona, na wschodzie - wzniesieniami Góry Jawor i Półwyspem Jawor, a od południa - Półwyspem Werlas.
Południowa część jeziora dzieli się na dwie odnogi, przedzielone wzniesieniami Półwyspu Werlas. Zachodnia odnoga to kręte rozlewisko Solinki o długości 14 km, sięgające do Bukowca. Do tej części jeziora poza Solinką wpływa m.in. Wołkowyjka i wiele mniejszych rzek i strumieni.
Wschodnia odnoga Jeziora Solińskiego to bardzo kręta odnoga Sanu, która ma 27 km długości. W południowej części odnoga ta dzieli się na Zatokę Rajskie, sięgającą Rajskiego, gdzie uchodzi San oraz Zatokę Potoku Czarnego, dochodzącą do Chrewtu, gdzie uchodzi Czarny Potok i Paniszczówka. W okolicach Wyspy Skalistej znajduje się Zatoka Teleśnicka, gdzie uchodzi Daszówka.

Nad Zalewem Solińskim znajduje się kilka miejscowości, gdzie bardzo szybko rozwinęła się baza wypoczynkowo-turystyczna. Należą do nich: Polańczyk, Wołkowyja, Bukowiec, Solina, Jawor, Rajskie, Chrewt, Zawóz oraz baza wypoczynkowa na Półwyspie Jawor.

Polańczyk w 1974 roku uzyskał status uzdrowiska. Występują tu wody mineralne wodorowo-chlorkowo-sodowe, wodorowo-węglanowo-chlorkowo-sodowe oraz wodorowo-węglanowo-chlorkowo-bromkowo-jodowe. Kurort dysponuje własnym zakładem przyrodoleczniczym, gdzie wody mineralne wykorzystywane są do kąpieli, inhalacji, hydroterapii czy masaży podwodnych. Kuracja w Polańczyku-Zdroju wspomaga leczenie schorzeń wrzodowych, cukrzycy, infekcji dróg moczowych, zaburzeń przemiany materii czy chorób układu oddechowego. Występuje tu specyficzny mikroklimat podgórski, złagodzony przez akwen jeziora i zwarte kompleksy leśne. Polańczyk-Zdrój leży u nasady Cypla Polańczyka, na końcu którego mieści się Centralna Baza WOPR.

Jezioro Solińskie w całości objęte jest strefą ciszy, tzn. obowiązuje zakaz używania na jeziorze silników spalinowych. Jedynymi wyjątkami są statki turystyczne oraz Policja Wodna i WOPR.

Nad Zalewem Solińskim jest dobrze rozwinięta baza wypoczynkowo-rekreacyjna. Jest tu kilkanaście ośrodków żeglarskich i przystani jachtowych. Sezon żeglarski na zalewie trwa od maja do końca października. Najlepsze warunki do żeglowania występują w maju i czerwcu oraz we wrześniu i październiku, kiedy wiatry osiągają 5 - 7 m/s, a w porywach 15 - 17 m/s. W lipcu i sierpniu wiatr na jeziorze jest znacznie słabszy.

Na Zalewie Solińskim jest wiele wypożyczalni różnego rodzaju sprzętu pływającego. Można tu wypożyczyć jachty, żaglówki, łodzie, kajaki, rowery wodne itp.

Osobną atrakcją turystyczną są rejsy po jeziorze turystycznymi statkami pasażerskimi bieszczadzkiej floty. Statki te wypływają z Polańczyka oraz z przystani w Jaworze.

Nad Zalewem Solińskim jest wiele plaż i kąpielisk strzeżonych. Należy pamiętać, że jest tu zakaz kąpieli na dzikich kąpieliskach, z powodu niebezpiecznie opadającego dna zalewu. Poza tym w jeziorze występują duże wahania poziomu wody. Jest to uzależnione od przepływu Sanu i spuszczania lub pobierania wody przez elektrownię. Wahania lustra wody dochodzą do 15 metrów, przy czym w ciągu doby możliwe są różnice poziomu dochodzące do jednego metra. Nad bezpieczeństwem wypoczywających czuwają ratownicy WOPR i Policja Wodna.

Jezioro Solińskie jest akwenem zarybianym przez Ośrodek Zarybieniowy w Wołkowyi, podlegający okręgowi krośnieńskiemu PZW. Do jeziora wpuszczana jest sieja, troć jeziorowa, szczupak, sandacz, boleń, karp, a do rzek będących dopływami zalewu - pstrąg potokowy. Poza tym w jeziorze występują: leszcz, ukleja, sum, płoć, okoń, kleń oraz węgorz. Wody Zalewu Solińskiego zaliczane są do I klasy czystości. Wędkując należy pamiętać, że Jezioro Solińskie i Myczkowieckie to wody nizinne, natomiast rzeki zasilające zalew należą do wód górskich. W tamach w Solinie i Myczkowcach nie zrobiono przepławek dla ryb, dzięki temu w Sanie nie ma już łososi, które przypływały tu na tarło.

Okolice Jeziora Solińskiego, poza turystyką wodną, oferują również turystykę pieszą, rowerową oraz konną, a zimą - narciarstwo i saneczkarstwo. W okolicy jeziora jest kilka wyciągów narciarskich, m.in. w Polańczyku, Solinie, na Górze Jawor, a całoroczna baza noclegowa zaprasza o każdej porze roku.